Matagal ko ng di napapasyal,
itong aking likha.
Ilang ulit ng nakikita,
pare parehas na mga linya.
Nais ko mang gumawa,
dagdadagan ang mga naitala
walang namang sapat na oras
walang hanggang bukas.
Bisibisihan ang ngayon ang tema
ng buhay na tinatamasa.
konting tiis, konting sakripisyo
para sa pangarap ko.
Ngunit mukhang ito na nga,
upang maipakitang ang blog ay buhay pa
at matakpan ang malungkot na pahina.
Isang mabilis na post itong ginawa..
Sampung minutong dumaan,
pagod ang leeg kakatingin sa orasan.
limang saktong,apat na linya
Impromtong tula'y natapos na.
